നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം

കഴിച്ച ഭക്ഷണം ദഹിപ്പിക്കാൻ രണ്ട് മൂന്ന് കിലോമീറ്ററുകൾ നടക്കുന്നതിനപ്പുറം, ഇന്നലകളിൽ നാലും അഞ്ചും കിലോമീറ്ററുകൾ അകലെയുള്ള വിദ്യാലയത്തിലേക്ക് നടന്നു പോയി പഠിച്ചു 'ഇവിടം വരെ' എത്തിയതിന്റെ തള്ളുകൾക്കും അപ്പുറം നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തെ കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്കെന്തറിയാം?? ഗാന്ധി നടന്ന 390 കിലോമീറ്ററുകളുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെ  കുറിച്ചറിയാമോ?? പ്രതികരണത്തിന്റെ, പ്രതിരോധത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം ..അതായിരുന്നു ദണ്ഡി യാത്ര ...

അതിജീവനത്തിന്റെ തുരുത്തുകൾ അങ്ങകലെ മരുപ്പച്ച ആണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും 1000 കിലോമീറ്ററുകളോളം നടക്കാനിറങ്ങിയ ഭാരതീയരെ നിങ്ങൾക്കറിയാമോ..

ആ നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം അറിയുമോ?? നഗ്നപാദരായി ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന എക്സ്പ്രസ്സ്  ഹൈവേകളിലൂടെയും, അറ്റമില്ലാത്ത റെയിൽവേ ട്രാക്കുകളിലൂടെയും നടന്നുനീങ്ങുന്ന നിസ്സഹായരായ മനുഷ്യന്റെ നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം... വഴിയിലെ ചളി വെള്ളത്തിൽ ദാഹം തീർത്തവന്റെ, വെള്ളം കിട്ടാതെ മരിച്ചു വീണവന്റെ, ചത്ത് ജീർണിച്ച പട്ടിയെ വരെ തിന്നു വിശപ്പ് മാറ്റിയവരുടെ,പുറകിൽ നിന്നും വന്ന തീവണ്ടിക്കടിയിൽ ചതഞ്ഞരഞ്ഞവന്റെ  നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം..

പൊള്ളി തിമിർത്ത കുഞ്ഞു കാലുകളിൽ പ്ലാസ്റ്റിക് കുപ്പികൊണ്ട് ചെരുപ്പ് തീർത്തു നടക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ, തളർന്നു വീണ കുഞ്ഞുങ്ങളെ തലയിലെ കുട്ടയിൽ കെട്ടിവെച്ചു മുന്നോട്ടു തന്നെ നടക്കുന്ന അമ്മമാരുടെ നടത്തത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം..

നിങ്ങൾക്കറിയുമോ ആ രാഷ്ട്രീയം ????

അത് 'വിശപ്പിന്റെ രാഷ്ട്രീയമാണ്' ...

എന്നാൽ മഹത്വവത്കരിക്കപ്പെടുന്ന ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയുടെ ശ്രീകോവിലിനപ്പുറം, പിന്നാമ്പുറത്തെങ്കിലും ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന സാധാരണക്കാരന്റെ വിശപ്പിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തിന് എന്ത് വില എന്ന ചിന്ത പോലും ഒരാഡംബരമാണെന്നതാണ് ഭാരതമെന്ന മഹാ രാജ്യത്തിന്റെ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തെ ഇന്ന് നിയന്ത്രിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയം..' മഹത്വവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്ന 

ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയം '

                                                                      നാജി 

സഫൂറ സർഗാർ

ഇന്നലകളിൽ ഇതൊരു നാമം എന്നതിലുപരി വിലാസമായിരുന്നു, ഒരായിരം തീജ്വാലകൾക്കു കത്തി പടരാൻ ഊർജം നൽകിയ വിലാസം. ഇന്നതൊരു മുദ്രവാക്യമാണ്, പ്രകാശത്തിന്റെ തീജ്വാലകളെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു ജനതയുടെ പ്രതീക്ഷകൾക്ക് ഊർജം നൽകുന്ന മുദ്രാവാക്യം.
നാളെ ഈ നാമം അതൊരു ചരിത്രമായി മാറുക തന്നെ ചെയ്യും.
ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ വഴികൾക്കന്ത്യം അങ്ങകലെ ജ്വലിക്കുന്ന ദീപം പ്രകാശം പരത്തുക തന്നെ ചെയ്യും, അന്ന് മങ്ങിയാണെങ്കിലും കത്താൻ കാത്തിരിക്കുന്ന ദീപത്തിനു പകർന്നു നൽകാൻ ഈ കനൽ തരികളെ അണയാതെ സൂക്ഷിച്ചേ മതിയാകു... 
അത് കാലത്തിന്റെ ആവശ്യകതയാണ് ..
തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട ,അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ജനതയ്ക്കു മുകളിൽ കൃത്രിമമായി കെട്ടിപ്പൊക്കിയ ആകാശ ഗോപുരങ്ങളും സാമ്രാജ്യങ്ങളും ചരിത്രത്തിന്റെ ഇടനാഴികളിൽ തകർക്കപ്പെട്ട അവശിഷ്ടങ്ങളായി തന്നെയാണ് വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നത് ...
പ്രതിഷേധങ്ങളെയും പ്രതിരോധങ്ങളെയും, അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ജനതയുടെ പ്രതീക്ഷകളെയും ജയിലറക്കുള്ളിൽ കാലാന്തരങ്ങളോളം തളച്ചിടാം എന്നത് ഭയപ്പെടുത്തി ഭരിക്കാം എന്ന തന്ത്രത്തിലുപരി കനലായി മാറിയ ഒരു ഗർഭിണിയെ പോലും അധികാര വരേണ്യ വർഗം എത്രത്തോളം ഭയക്കുന്നു എന്ന് തന്നെയാണ് വ്യക്തമാക്കുന്നത് ..എന്നാൽ ഉയർത്തി പിടിച്ച കൈകളെ ജയിലറകൾക്കു നിശബ്ദമാക്കാൻ കഴിയില്ലന്നുള്ള ചരിത്രത്തിനു ഇന്ത്യൻ സ്വതന്ത്ര സമര കാലഘട്ടം വരെ പഴക്കമേ ഉള്ളു എന്ന ചരിത്ര ബോധം പോലും അവർക്കില്ലാതെ പോയി...
ഇന്ത്യയെന്ന മഹാ സാംസ്കാരികത ഉയർത്തി പിടിച്ച വൈവിധ്യങ്ങളായ ആശയ സംഹിതകളിൽ ഇനിയും വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത ബഹു ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ഭാരത ജനതയിൽ നിന്നും ഒരായിരം സഫൂറമാർ ഉയർന്നു വരിക തന്നെ ചെയ്യും, 
അതെ  ജയിലറക്കുള്ളിലെ സഫൂറ പഴയതിലും ശക്തയാണ്..........
അന്ത്യം കാലഹരണപ്പെട്ട സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണത്തിന്റെ ചിതക്ക് തീ കൊളുത്തി
ആ പ്രകാശം അതിജീവനത്തിന്റെ പ്രത്യാശകളാകുമ്പോൾ ഈ ജനതയെ നയിക്കാൻ മുൻപന്തിയിലുണ്ടാകുന്നത് അവസരം കാത്തു നിൽക്കുന്ന ചെന്നായ്ക്കൾക്കപ്പുറം  പ്രതിരോധത്തിന്റെ ആൾരൂപങ്ങളായ സഫൂറമാർ തന്നെയായിരിക്കട്ടെ ..

മാപ്പ്

വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ഞാൻ കുറിച്ചിട്ട മുദ്രവാക്യങ്ങളും ഓർമകളും കൂട്ടിരുന്നവരുടെ  ആസ്വാദനത്തിലുപരി എന്നെ സംതൃപ്തനാക്കിയവ തന്നെയായിരുന്നു .
എഴുതാൻ മറന്നു തുടങ്ങിയത് ഉയർത്തി പിടിക്കാൻ മുദ്രവാക്യങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടായിരുന്നില്ല, ഓർമകളെ സ്വകാര്യവത്കരിച്ചതുകൊണ്ടും ആയിരുന്നില്ല. ഉയർത്തി പിടിക്കേണ്ട കൈകൾ  ഇന്നലെകളിൽ കുഴിച്ചു മൂടേണ്ടത് ഒരാവശ്യകത ആണെന്ന് തോന്നിയതിനാലാണ് ..
വിളക്കുകൾ താഴ്ത്തി കാലാന്തരങ്ങളോളം
ഞാനാ കുഴിമാടത്തിനു കാവലിരുന്നു.... ഒടുവിൽ ഇന്ന് ഞാനാ കുഴിമാടം വീണ്ടും തുറന്നു ....ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങിയ,ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന കൈകൾ.....
'മാപ്പ് '
ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന കൈകൾ ഉയർത്തി പിടിക്കുന്നത്  കോപ്പയിലെ കൊടുങ്കാറ്റാകാൻ കഴിയുമെന്ന് ആശിച്ചിട്ടല്ല, നാളെ തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ മങ്ങിയാണെങ്കിലും കത്തി നിൽക്കുന്ന ഒരു തരി പ്രകാശത്തിന്റെ ആത്മ നിർവൃതിക്കു വേണ്ടിയാണ് .....